Zbliża się noc. Powoli cichły odgłosy minionego dnia. Lubiła tą porę. Tylko wtedy mogła otworzyć się dla świata. Myśli nie dawały jej spokoju nocą. Iga była typową myślicielką. No i marzycielką. Usiadła na swoim ulubionym miejscu , zapaliła świece i otworzyła swój notes. Uwielbiała kiedy zapisane kartki szeleszczą pod jej palcami. Jej dzień był pełen emocji, więc postanowiła zapisać swoje myśli. Nagle, mimo późnej pory, usłyszała dzwonek do drzwi. Spojrzała na zegarek. Dochodziła 23. Nie lubiła tak późnych odwiedzin. Jej przyjaciółka wręcz przeciwnie. Dla Anki zawsze późna pora była najlepszą do pogaduch. I nie myliła się, patrząc przez okno zauważyła jej sylwetkę. Szybko zbiegła na dół otworzyć przyjaciółce. Ania była przyjaciółką Igi od kiedy świat pamięta. Przedszkole, podstawówka, gimnazjum, szkoła średnia... Zawsze były razem. Jedynie studia-każda poszła w swoją stronę. Mimo to wciąż trzymały się jak siostry. Wspólne randki, wspólne łzy... Po 25 latach wciąż się przyjaźnił